Ακούγονται διάφορες φήμες για το δάσος που εκτείνεται πέρα από τα βορειοδυτικά προάστια της μεγάλης πόλης του Κιάπονσκανς. Τα πελώρια δέντρα του, οι απύθμενες λίμνες του και οι απόκρημνες πλαγιές του φιλοξενούν ανεξερεύνητα μυστικά που ακόμη και η επιστημονική κοινότητα της πόλης διστάζει να προσεγγίσει. Όλα όμως αλλάζουν μετά την ίδρυση της Σχολής Πειραματικών Σπουδών του Κιάπονσκανς, που οικοδομείται και λειτουργεί στο εσωτερικό του δάσους.
Φιλοπερίεργοι νέοι, θαυμαστές του αγνώστου και της αδρεναλίνης, ηλικίας από δεκαεννέα έως είκοσι δύο ετών, φοιτούν στη σχολή με την ελπίδα να ανακαλύψουν κάποια από τα μυστικά της περιοχής· ανάμεσά τους ο Ντάντε Ρίεσσεν και η Λίλιμπεθ Έβερς. Κανένας όμως δεν έχει προβλέψει πως ο κίνδυνος ίσως είναι μεγαλύτερος και πιο άμεσος από τις αρχικές εκτιμήσεις της τοπικής κυβέρνησης, προχωρώντας έτσι στην πλήρη έκθεση των φοιτητών σε απειλές που θα μπορούσαν να τους οδηγήσουν ακόμη και στον θάνατο.
Ντάντε Ρίεσσεν: Στα δεκαεννιά του χρόνια ζει ακόμη την επαναστατική του εφηβεία, σε μια προσπάθεια να εναντιωθεί στην αντιδραστικότητα των γονιών του. Είναι το μοναχοπαίδι μιας από τις πλέον ευυπόληπτες οικογένειες της καλής κοινωνίας του Κιάπονσκανς, που με την στενομυαλιά και τον συντηρητισμό της καταπνίγει κάθε απόπειρα έκφρασης ταυτότητας από μέρους του. Η απάντησή του στην κατάκριση του κύκλου των γονιών του είναι τα μακριά μαλλιά και τα φαρδιά του ρούχα, που, όπως αναφέρει η Λίλιμπεθ Έβερς, διαμορφώνουν ένα γοητευτικό μα ατημέλητο παρουσιαστικό που τον κάνει να μοιάζει με τσιγγάνο.
Αποφασίζει να φοιτήσει στην Σχολή Πειραματικών Σπουδών του Κιάπονσκανς αποσκοπώντας στην αποτίναξη του ζυγού καταπίεσης που του επιβάλλει του περιβάλλον του, χωρίς ωστόσο να βρίσκεται σε θέση να ξεχάσει ότι, παρά το δικό του δίκιο, παρά την δική του οργή, έχει απογοητεύσει τους γονείς του.
Λίλιμπεθ Έβερς: Γόνος της μεσαίας αστικής τάξης αυτής της ακραία συντηρητικής μεγαλούπολης, ταίριαξε με τον Ντάντε από τα νηπιακά τους χρόνια μέσω των ασυνείδητων πολιτικών επιλογών τους. Μεγαλώνοντας, προσπαθώντας κι εκείνη να αντιδράσει στην επίκριση και τον σνομπισμό που φωλιάζουν στους κόλπους της κοινωνίας της, επέλεξε να διαφοροποιηθεί από τη μάζα υιοθετώντας τις στιλιστικές επιλογές του καλύτερου φίλου της. Με τα ράστα στα μαλλιά και τα δερμάτινα ρούχα της απολαμβάνει την κατάκριση που δέχεται, παράλληλα με την αποδοχή που γνωρίζει από τα άτομα της γενιάς της. Δεν διστάζει να ακολουθήσει τον Ντάντε στο ταξίδι του προς το δάσος, μιας και δεν είναι σίγουρη ακόμη για το πώς θέλει να αξιοποιήσει τη ζωή της, φυλάσσοντας στην άκρη του μυαλού της την μεθυστική ιδέα της ανεξαρτητοποίησης. Δεν φαντάζεται πως η ζωή της θα λάβει την τροπή που παίρνει μετά την έναρξη της φοίτησής της στην Σχολή Πειραματικών Σπουδών του Κιάπονσκανς, και, πολύ περισσότερο, ότι θα αναγκαστεί να ζήσει μακριά απ' όλους όσους νοιάζεται και αγαπά.
Όσσιαν Σχεν: Το παρελθόν του είναι άσχημο και ασαφές, όπως ακριβώς φαίνεται κι από τις επιμήκεις ουλές στην κοιλιά του. Αν και νεαρός στην ηλικία, λίγα μόλις χρόνια μεγαλύτερος από τον Ντάντε, έχει αναλάβει την ευθύνη της ηγεσίας μιας πολυπληθούς ομάδας που αποτελείται από άντρες που έχουν χαθεί στο δάσος, κι έχουν συσπειρωθεί για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους. Τα σχιστά του μάτια κρύβουν φρικτά μυστικά που προκαλούν το δέος και τον σεβασμό των αντρών που ελέγχει, όμως πίσω απ' τον ψηλό, γερό κορμό του σκορπίζονται τα θραύσματα μιας ψυχής που έχει υποφέρει. Αποζητά απεγνωσμένα την εξιλέωση για κάτι που έκανε πριν από χρόνια, και αναθαρρεί όταν αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να την διεκδικήσει μέσα από το πρόσωπο του Ντάντε.
Κάιν Ρις: Ένας ακόμη από τους απογόνους της καλής κοινωνίας του Κιάπονσκανς, που όμως στάθηκε τυχερός. Αν και, μαζί με τον Όσσιαν, έχει έρθει αντιμέτωπος με πολύ μεγάλες προκλήσεις, έχει καταφέρει να αντεπεξέλθει στις ολοένα διογκούμενες απαιτήσεις του κόσμου που ζει και να συγχωρέσει τον εαυτό του για τα λάθη του. Αναλαμβάνει την ομαλή προσαρμογή του Ντάντε στην ομάδα αντρών που τον προσεταίρισε, και καταφέρνει να τον αφομοιώσει γρήγορα μέσα απ' το χιούμορ και την υπομονή του. Είναι πιο έξυπνος απ' όσο δείχνει, κι ένας πιστός φίλος που θα μείνει στο πλάι του ως το τέλος.
Η φωνή του έσβησε και ο Ντάντε ένιωσε άσχημα που του το θύμισε. Αυτό που έκανε πριν τόσα χρόνια φαινόταν να τον στοιχειώνει ακόμη.
«Το μετάνιωσες ποτέ;» ρώτησε, μην μπορώντας να σταματήσει τον εαυτό του.
«Ναι. Το μετάνιωνα τόσα χρόνια».
Ο Ντάντε παραξενεύτηκε με την απάντησή του.
«Το μετανιώνεις ακόμη;»
Ο Όσσιαν του χαμογέλασε δειλά, ντροπαλά. Έφερε το χέρι του στο μάγουλο του Ντάντε, κι εκείνος ένιωσε το χάδι του ζεστό επάνω στο δέρμα του.
«Όχι, όχι πια».
Μπορείτε να βαθμολογήσετε το βιβλίο και να αφήσετε την κριτική σας στην σελίδα του στην πλατφόρμα του Goodreads κάνοντας κλικ
εδώ.
Κυκλοφορεί από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή.
